Obwarowany blaskiem dnia w objęciach wichru mróz tnie twarz
Najpiękniejsze sny ofiarowałem by najwspanialsze dni znów złożyć w darze im
Biel i czerń tu gdzieś choć nie dostrzegam mgieł w szarość łączą się pod butem skrzypi biel
Ref> Wiem muszę iść muszę biec do przodu wciąż póki nogi chcą a dłonie drżą
Wiem że walczyć muszę muszę biec iść do przodu póki nie zastygła krew
Mylne pejzaże mamią oczy te nieznana ziemia zwodzi wciąż nóg bieg
Lecz cóż dzieje się czy wierzyć oczom tym Pana mojego dłoń wskazuje drogę mi
Ciemność ziąb i strach gdzieś giną w dali hen w progi człowieku wejdź serce na dłoni miej
Ref> Wiem muszę iść muszę biec do przodu wciąż póki nogi chcą a dłonie drżą
Wiem że walczyć muszę muszę biec iść do przodu póki nie zastygła krew
Szczerość serc ich i oddanych myśli bieg które czuje tak jak ogień rozgrzewają mnie
Życzliwością przesłaniają cały mrok trudnych dni choć ani ja i myśli moje nie są znane im
W tej pamięci pozostaną aż do kresu dni
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz