1.
Już lat dwadzieścia przeminęło
Gdy w noc grudniową u stóp zimy
W pełne gwiazd niebo kruków dzieło
Mroźnym oddechem wzniosły dymy.
I była boleść doskonała, której poeta nie wyśpiewa
Dzisiaj wśród reklam postarzała
Zwiędłe męczeństwo chce odgrzewać
Ref:
Znów trzeba klękać przed możnymi
Jakby się klęczeć zapomniało
I prosić kornie starych bogów
By się karmili zwiędłą chwałą
2.
Marzenia ludu się spełniły
Sierp z młotem w grobie wspólnym gniją
Lecz jakoś brakło twórczej siły
Bo ludzie tak jak żyli, żyją
Ta sama bieda wkoło piszczy
I uśmiechnięty pysk rozdziawia
A to, co nam się miało ziścić
Pożarła złudna niemoc wszawa
Ref:
Znów trzeba klękać przed możnymi
Jakby się klęczeć zapomniało
I prosić kornie starych bogów
By się karmili zwiędłą chwałą
3.
Wolno potępiać to co było
I to co przyjdzie w chwili bliskiej
Można inaczej wyznać miłość
Choćby w agencji towarzyskiej
Bo nie dla wszystkich krzyż, modlitwa
Przecież dla wielu dworzec domem
W miejsce umarłej nowa sitwa
A sny jak dawniej poranione
Ref:
Znów trzeba klękać przed możnymi
Jakby się klęczeć zapomniało
I prosić kornie starych bogów
By się karmili zwiędłą chwałą
12.12.2001r.
4.
A ci, co dziś na dawne plują
Ku starym wiarom nawracają
Już nowi „święci” kark prostując
Głowy w korony przystrajają
I dziwny bard wśród tłumu stoi
Z rąk obojętnych grosze zbiera
Czy tłum się takiej pieśni boi
Która obłudy maskę zdziera
Ref:
Znów trzeba klękać przed możnymi
Jakby się klęczeć zapomniało
I prosić kornie starych bogów
By się karmili zwiędłą chwałą
Jacek Rosa
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz